‘Een saaie dag bestaat niet’ Geertje Feenstra
Al bijna twaalf jaar lang is Geertje Feenstra een vertrouwd gezicht op de afdeling Verloskunde bij Antonius. Een afwisselende baan, waarin ze te maken heeft met zwangere, bevallende of net bevallen vrouwen met hun baby. ‘Ik ga elke dag met een glimlach naar mijn werk’, vertelt ze opgewekt. ‘Al toen ik jong was wist ik dat ik later deze richting op wilde gaan en ik ben blij dat ik dat bij Antonius mag doen.’
Wat haar werk op deze afdeling zo leuk maakt? ‘Een saaie dag bestaat niet’, klinkt het stellig. ‘Je bent superbelangrijk op een heel intens moment van een mensenleven. Zowel voor de vrouw als voor de partner. Soms heeft iemand een schouderklopje nodig, soms wat bemoedigende woorden en heel af en toe moeten we ook wel eens streng zijn. Maar om in een fractie van een seconde het vertrouwen van een patiënt te krijgen en deze door het hele proces te loodsen maakt dit werk heel erg bijzonder.’
Een nauwe samenwerking met haar collega’s bij Antonius is daarin ook heel belangrijk. ‘De overdracht van patiënten is bijvoorbeeld een belangrijk moment. Er is een papieren overdracht, maar het stukje persoonlijke overdracht daarbij voegt nog net iets extra’s toe wat je niet kunt opschrijven’, legt Geertje uit. ‘Zo weet iedereen precies wat er zich allemaal afspeelt. Het scheelt dat we elkaar als collega’s heel goed kennen, ook als we andere afdelingen van het ziekenhuis inschakelen. De lijntjes zijn heel erg kort en dat werkt prettig. We vormen niet alleen een team, we zijn ook echt een team. Patiënten koppelen ook vaak terug dat ze dit persoonlijke aspect als ontzettend prettig ervaren bij Antonius.’
Geen dag is gelijk voor Geertje en haar collega’s. Zo belanden ze soms van het ene uiterste in het andere. ‘Er werd eens een baby geboren die al 5870 gram woog. Wow! Onvoorstelbaar waar een vrouwenlichaam allemaal toe in staat is. Maar het is niet altijd alleen maar leuk en mooi op een kraamafdeling. Ook bij verdrietige situaties proberen we de ervaring in Antonius zo aangenaam mogelijk te maken en persoonlijke zorg op maat te bieden. Want we zijn er voor de patiënt in goede, maar zeker ook in slechte tijden. Elke situatie is anders, maar het blijft elke keer iets bijzonders als het allemaal goed gaat. Dat gevoel is niet te beschrijven.’