Zorgen voor je partner met Alzheimer

Vandaag is het Wereld Alzheimer Dag. In Nederland komen er jaarlijks zo’n 50.000 nieuwe gevallen van dementie bij, een aanzienlijk aantal. Hoe is het om als mantelzorger voor je partner met alzheimer te zorgen? We vroegen het aan de 77-jarige René Smet uit Wommels, die dagelijks zorgt voor zijn 76-jarige vrouw Bea, die alzheimer heeft en cliënt is bij Antonius. Onze casemanager dementie komt regelmatig bij meneer en mevrouw Smet langs. Meneer Smet deelt zijn ervaringen over de uitdagingen en mooie momenten die het zorgen voor zijn vrouw met zich meebrengt.

Meneer en mevrouw Smet zijn zes jaar samen, waarvan vijf jaar getrouwd. ‘’Toen we net bij elkaar kwamen, had mijn vrouw al een lichte vorm van dementie. In het begin viel het allemaal nog wel mee’’, vertelt meneer Smet. Maar in de loop der jaren is haar toestand verslechterd. ‘’Vooral het afgelopen half jaar is de dementie van mijn vrouw sterk toegenomen.’’

Bij mevrouw Smet uit de dementie zich voornamelijk in problemen met haar kortetermijngeheugen. Meneer Smet vertelt dat ze snel kleine dingen vergeet: ‘’Als ik bijvoorbeeld tegen mijn vrouw zeg dat ik naar de bakker ga, is ze dat na twee seconden alweer kwijt. Als ik dan weg ben, begint ze naar me te zoeken.’’ Meneer en mevrouw Smet hebben samen een kat waar ze dol op zijn. ‘’Onze kat betekent alles voor mijn vrouw,’’ vertelt meneer Smet. ‘’Door haar dementie gaat ze vaak op zoek naar de kat, zelfs als die gewoon bij haar zit.’’

Eén keer in de week gaat mevrouw Smet naar de dagbesteding bij recreatieboerderij Slachtehiem in Lollum. Soms is er extra ruimte en kan ze nog een keer gaan. ‘’Op de dagbesteding starten ze vaak met een kop koffie en het lezen van de krant. Daarna doen ze samen gymoefeningen en spelletjes. Later op de dag dekken ze de tafel en bereiden ze samen het eten’’, vertelt meneer Smet. Hij vindt het fijn dat zijn vrouw op deze manier  onder de mensen komt. ‘’Meestal gaat mijn vrouw graag naar de dagbesteding, maar soms heeft ze er geen zin in. Dan zegt ze: ‘Moet ik nu alweer daarheen? Ik ben toch niet dement?’ Dat zijn lastige momenten’’, deelt meneer Smet.

Meneer Smet krijgt één keer in de twee weken huishoudelijke hulp. Mevrouw Smet kan zichzelf niet meer goed verzorgen, waardoor ze hulp krijgt van de wijkverpleegkundige van Antonius. Voor de rest doet meneer Smet veel zelf. De mantelzorg voor zijn vrouw valt hem af en toe zwaar. ‘’Ik zorg graag voor haar en wil absoluut niet dat ze uit huis gaat, maar het is af en toe wel zwaar’’, vertelt meneer Smet. ‘’Ik vind het soms moeilijk om haar los te laten, vooral als ze bijvoorbeeld niet naar de dagbesteding wil. Dat bezorgt mij dan ook een slechte dag, omdat ik haar er toch naartoe stuur.’’ Toch probeert hij de situatie positief te benaderen. ‘’Ik benadruk dan bij mijn vrouw dat ze zo weer onder de mensen is’’, zegt meneer Smet.

Ongeveer één keer in de anderhalve maand komt er een casemanager dementie op bezoek bij meneer en mevrouw Smet. ‘’Dan hebben we een gesprek over de situatie en hoe het gaat met de zorg’’, vertelt meneer Smet. ‘’Het is fijn om hierover in gesprek te kunnen gaan.’’

Wat doet een casemanager dementie precies? We vroegen het aan Lydia, één van onze casemanagers dementie. Ze vertelt: ‘’We houden vinger aan de pols bij onze cliënten en de familieleden, door ze met regelmaat te bezoeken. Dan bespreken we waar ze tegenaanlopen op verschillende levensgebieden. Hierbij kun je denken aan overbelasting mantelzorg, het vinden van een zinvolle daginvulling, juridische zaken en nog veel meer. We denken met onze cliënten en de familieleden mee, waarbij de kwaliteit van leven voorop staat. Er wordt ook nauw samengewerkt met andere betrokken disciplines, zoals de huisarts, de praktijkondersteuner en de wijkverpleegkundige.’’

Meneer en mevrouw Smet genieten allebei van varen. ‘’Drie jaar geleden heb ik een bootje gekocht, en we vinden het heerlijk om samen over het Friese water te varen’’, vertelt meneer Smet. Naast het varen, zingt meneer Smet ook graag in zijn mannenkoor, waar hij veel plezier aan beleeft. ‘’Toen ik mijn vrouw niet meer alleen thuis kon laten omdat ze mij ging zoeken als ik naar het koor was, besloot ik haar mee te nemen. Dat vindt ze erg leuk’’, vertelt meneer Smet lachend. ‘’Laatst heb ik haar meegenomen naar een gemengd koor, zodat ze zelf ook mee kon doen. Ze vond het fantastisch en zingt alles mee.’’ Meneer Smet hoopt dat ze hier voorlopig samen van kunnen blijven genieten.