De acrylschilderijen van onze collega Ymmie Lolkema zijn nu te bewonderen in het ziekenhuis van Antonius

'Ik verras mezelf nog geregeld met wat ik maak’

,,Kijk, voor dit effect heb ik een veer gebruikt. En bij deze een stukje touw.” Langzaam loopt Ymmie Lolkema door de gang van het ziekenhuis van Antonius, om over elk kunstwerk aan de muur iets te vertellen. Ze exposeert de komende maanden haar werk in het ziekenhuis. ,,Die mooie cellen op dat werk heb ik gemaakt met siliconenolie, in dat andere werk zit maizena verwerkt en dit schilderij heb ik op het canvas gegoten. Het is allemaal acrylverf. Je kunt daar echt heel veel kanten mee op.”

Ze vertelt zo vol passie over haar hobby, dat je bijna zou vergeten dat ze na haar pauze ‘gewoon’ weer aan de slag moet op de poli Oogheelkunde als technisch oogheelkundig assistent plus. Al bijna dertig jaar (28) is Ymmie, geboren in Oostzaan, werkzaam voor Antonius. Op haar 21e bracht de liefde haar naar Sneek en daar werd ze moeder van drie kinderen.

Al 21 jaar

Na een scheiding woont ze inmiddels met haar nieuwe partner in Rien, vlakbij Scharnegoutum. ,,Ik ben bij Antonius begonnen in de schoonmaak en ben na periodes in de voeding, een opleiding tot doktersassistente en als bloedprikker op het afnamelab uiteindelijk aangenomen op de poli Oogheelkunde, waar ik nog een opleiding tot Technisch Oogheelkundig Assistent. En daar werk ik nu al 21 jaar met veel plezier.”

Ymmie was als klein meisje creatief, maar zichzelf uitdrukken op het doek kwam pas veel later. ,,Toen mijn jongste dochter een babyboek voor haar zus ging schrijven, vroeg ze of ik daarin de illustraties wilde verzorgen. Toen had ik echt een doel en vanuit daar, zeven jaar geleden, ben ik het schilderen echt serieus gaan oppakken.”

YouTube

Na veel verschillende vormen van schilderen te hebben geprobeerd, bleef ze hangen bij het verven met acryl. Ze is, zo zegt ze zelf, een autodidact. Ja, uit dat ene schildercursusje dat ze heeft gevolgd haalde ze best wat bruikbare tips, maar liever struint ze YouTube af op zoek naar nieuwe ideeën. ,,Als ik iets leuks tegenkom, dan probeer ik dat na te doen. Zo leer ik mezelf nieuwe technieken aan.”

Ze begon klein. ,,Op canvasjes van 20 bij 20 centimeter en ben vanuit daar steeds een stapje verdergegaan”, vertelt Ymmie. ,,Je moet de verhoudingen leren inzien en onder de knie krijgen. Waar moet ik beginnen en waar kom ik uit? Hoe groot is het ene object ten opzichte van het andere? Ik verras mezelf nog geregeld met wat ik maak en dat het mij lukt. Dat is het leuke van schilderen.”

Dinsdag schilderdag

Hoewel Ymmie in het dagelijkse leven niet zo’n planner is, staat er elke week één dag met rood omcirkeld. ,,De dinsdag”, zegt ze. ,,Dat is mijn schilderdag. Op die dag maak ik mijn PLB-uren op en dat doe ik sinds vorig jaar. Ik wil mijn PLB-uren dan ook nuttig besteden. Schilderen brengt mij rust en op dinsdag ben ik afgesloten van de wereld. De telefoon gaat uit en ik zet zelfs geen muziekje op. Ik denk dat ik het onbewust opzoek. Een mooi contrast ten opzichte van mijn werk, waar ik veel mensen zie en veel prikkels binnenkrijg. Maar op dinsdag zit ik in mijn eigen wereldje.”

Een collega, aan wie ze wel eens foto’s van haar werk liet zien, haalde haar over om te gaan exposeren. Sinds begin juli is haar werk te bewonderen op de gang op de begane grond, voorbij de liften. ,,Ik had nooit gedacht dat ik mijn werk eens zou exposeren”, vertelt ze. ,,Ik vond het tijdens het ophangen in de gang ook heel spannend, maar ik vind het nu gewoon erg leuk. Er hangt toch een stukje van mezelf. En welke ik de mooiste vind? Ik denk toch de leeuw. Ik vind dat deze erg goed is gelukt en ik hoop dat de bezoekers het ook mooi vinden.”

Exposities tot en met 5 oktober 2024

Benieuwd naar welke andere exposities er momenteel te bewonderen zijn in het ziekenhuis? Bekijk hier het overzicht.