Een lach en een traan zijn nooit ver van elkaar verwijderd in het hospice

Ook in het hospice staan de thuiszorgmedewerkers van Antonius voor de mensen klaar

De thuiszorgmedewerkers van Antonius reizen iedere dag van voordeur naar voordeur, om bij de mensen thuis de best mogelijke zorg te verlenen. Verpleegkundigen van Team Sperkhem lopen meerdere keren per dag niet alleen door hun eigen wijk, maar bezoeken ook het Hospice De Kime in de Sneker wijk Lemmerweg-West. Hier zorgen ze voor mensen die zich in de laatste fase van hun leven bevinden. ,,Mensen zijn ziek, maar ze zijn nog steeds mens. Zo benaderen we ze ook.”

Als Corrie Brouwer, al bijna tien jaar wijkverpleegkundige van Team Sperkhem, tijdens de rondleiding door het hospice bij een van de gastenkamers komt, steekt ze haar hoofd voorzichtig door de deuropening. ,,Vindt u het goed dat we even een kijkje komen nemen op uw kamer?” De mevrouw op bed begroet haar hartelijk. ‘Natuurlijk’, zegt ze. ‘Ik heb hier een prachtig plekje, dus kom binnen.’

Korte levensverwachting

Mensen die worden opgenomen in een hospice hebben een levensverwachting die korter is dan drie maanden. Het hospice is in negentig procent van de gevallen de laatste ‘woonplaats’ van iemand, voordat diegene komt te overlijden. ,,Heel af en toe komt het voor dat de situatie van iemand stabiliseert”, vertelt Corrie. ,,Het blijven mensen, dus geen situatie is gelijk en het is nooit helemaal te voorspellen hoe iets verloopt. Dan kijken we weer verder naar een andere plek voor deze persoon. Maar voor de meeste mensen is het de plek waar ze zullen komen te overlijden.”

Lach en een traan

De mevrouw die zojuist Corrie heeft ontvangen in haar kamer heeft eenzelfde levensverwachting. Toch hangt er geen mineurstemming in haar kamer. Integendeel; in het gesprekje dat volgt met de aanwezigen wordt veel gelachen. ‘Ik heb het hier luxer dan thuis’, grapt de mevrouw vanaf haar bed. Het hospice mag dan weliswaar een plek zijn waar de dood altijd in de buurt is, het betekent niet dat de stemming hier dan altijd terneergeslagen is. Het hospice is een plek waar een lach en een traan nooit ver van elkaar verwijderd zijn. ,,Er wordt hier zeker nog best veel gelachen’, merkt Brouwer op. ,,Natuurlijk is dit een plek waar gevoelens van verdriet en pijn voorkomen. Dat is juist ook goed. Maar mensen maken hier ook leuke dingen mee.”

Honderd vrijwilligers

Het hospice in Sneek draait voor het grootste deel op vrijwilligers, die worden gecoördineerd door drie betaalde medewerkers. Meer dan honderd vrijwilligers, met of zonder medische achtergrond, staan hier klaar om het de ‘gasten’ van het hospice zo aangenaam mogelijk te maken. ,,Soms zijn het oud-collega’s van ons die met pensioen zijn gegaan en toch nog wat willen betekenen voor een ander. Soms zijn het mensen die zelf hebben ervaren wat het hospice voor hun geliefden heeft betekend, die graag iets terug willen doen voor het hospice en andere gasten”, ziet Brouwer. ,,Maar we zijn hier allemaal met hetzelfde doel.”

Impact

Jaren geleden stond het hospice in de wijk Sperkhem. De reden dat het team met het hospice is meeverhuisd naar een andere wijk, zit hem in de complexiteit van de zorg die gevraagd wordt. ,,De formatie van ons team is anders dan bij andere thuiszorgteams van Antonius, vanwege die complexere zorg. We hebben daarom bijvoorbeeld meer verpleegkundigen in ons team. Daarnaast speelt ook het mentale aspect een rol. Want in een gemiddeld thuiszorgteam krijgt men niet te maken met 45 tot 50 overlijdens per jaar. Ik heb dus niet alleen veel aandacht voor onze cliënten in de thuiszorg en de gasten van het hospice, maar ook met mijn collega’s. Ja, de dood hoort bij ons werk. Maar de impact is elke keer weer anders.”

 Comfortabel

De korte lijntjes die de thuiszorg van Antonius heeft met zowel de vrijwilligers van het hospice als met de huisartsen, zorgt voor een gestroomlijnde samenwerking waar de gasten van het hospice en hun naasten van profiteren. Corrie en haar collega’s gaan, ondanks alle uitdagingen, altijd met een glimlach aan het werk. ,,De mensen die wij verzorgen moeten comfortabel zijn. Ons streven is dat ze geen pijn lijden of last hebben van ongemakken en we willen ook dat ze er verzorgd bij liggen of zitten. Mensen moeten met een gerust hart ook bezoek kunnen ontvangen, als ze dat willen. Dat streven wij na in het hospice, samen met al die vrijwilligers die zich hier met hart en ziel inzetten voor de medemens.”

Beetje eng

Het blijft volgens Corrie een ,,bijzonder stukje zorg”, als het gaat om het hospice. ,,Mensen op een zo goed mogelijke manier begeleiden naar het einde maakt het werk lonend. Een hospice is voor veel mensen een onbekende wereld dat maakt het voor sommigen soms ook wel een beetje eng. Maar als ze zien hoe de vrijwilligers en wij van Antonius hier met ze omgaan en hoe gemoedelijk de sfeer is in het hospice, maakt dat gevoel al snel plaats voor een warm gevoel bij wat hier allemaal gebeurt.”

Kader

Het hospice heeft een lange wachtlijst. Daarom zijn er plannen om uit te breiden van vier naar zes kamers. Daarnaast worden de vier huidige kamers ook nog eens uitgebreid, om in de kamer bijvoorbeeld ruimte te maken voor een koppelbed. Zo kunnen partners nog samen overnachten in het hospice. Het hospice is druk bezig om geld in te zamelen om deze ver- en uitbouw mogelijk te maken. Medewerkers van Antonius ontvingen in december een kerstattentie die ze naar eigen keuze konden besteden bij lokale ondernemers in de regio Noordoostpolder en Súdwest Fryslân. Ook konden ze hun bedrag doneren aan een van de goede doelen, waaronder het hospice. Binnenkort wordt bekend hoeveel er is gedoneerd aan het hospice.

Vacatures Team Sperkhem

Heb je het verhaal gelezen en wil je ook aan de slag bij Team Sperkhem? Dat kan! Er staan nog twee vacatures open als Verzorgende IG, dus solliciteer snel! Kijk voor meer informatie op www.mijnantonius.nl/vacatures