Froukje Martens werkt en leert op de Holding en Recovery van Antonius. 'Collega's hebben heel veel kennis'
Overstappen naar Antonius? Het is er nooit te laat voor. Niet dat Froukje Martens met haar 25 jaar oud genoemd mag worden, maar toch lag een carrière in het ziekenhuis een aantal jaren geleden nog niet op haar toekomstpad. Ze dacht er wel aan, maar meer ook niet. In de gehandicaptenzorg dacht ze haar roeping gevonden te hebben. Totdat de kans zich voordeed om op de Holding en Recovery bij Antonius aan de slag te gaan in een werken- en lerentraject. Op deze motivatie-maandag vertelt Froukje haar verhaal. ,,Werken in het ziekenhuis voldoet aan al mijn verwachtingen.”
Want stiekem was werken in het ziekenhuis altijd al een wens van Froukje, die na 25 jaar terugkeert op de plek waar ze geboren werd. Fascinatie voor de zorg ontstond thuis in Rijs, Gaasterland. ,,Mijn moeder werkte in de ouderenzorg en mijn vader runde een boerderij.” Lachend: “Hij zorgde voor de koeien.” Het leek haar vroeger leuk om later als kinderverpleegkundige te werken. Echter trok op latere leeftijd de gehandicaptenzorg toch meer.
Opgestroopte mouwen
Vanuit het mbo vond Froukje haar weg richting Alliade, waar ze meerdere jaren in Beetsterzwaag rondliep in stageperiodes en in vaste dienst. Het zorgen voor mensen die van zorg afhankelijk zijn en het werken in een team waar met ‘opgestroopte mouwen’ gewerkt wordt ligt haar goed. ,,Je werkt langere periodes met dezelfde cliënten. Dat is mooi, maar ik houd ook wel wat van afwisseling in mijn werk. En toen ik op de vacature voor Recoveryverpleegkundige in opleiding bij Antonius stuitte, begon er toch wat te kriebelen bij mij.”
Ze trok de stoute schoenen aan, vroeg haar vriend om advies en kwam tot de conclusie dat ze wilde solliciteren op de functie. ,,Ik loop mee op de afdeling en word klaargestoomd om na de opleiding van 15 maanden zelfstandig aan de slag te gaan op de holding en de recovery. ,,Elke dag is weer een uitdaging”, blikt Froukje terug op haar eerste twee maanden bij Antonius. ,,De hoeveelheid kennis die mijn collega’s hebben maakt een enorme indruk op mij.”
Voorgeschiedenis
Voorlopig loopt ze mee met haar collega’s op zowel de holding als de recovery. Daar is het een komen en gaan van patiënten met verschillende ASA-classificaties (fysieke status), variërend van niveau 1 tot en met 4. ,,Hoe hoger het niveau, hoe groter de medische voorgeschiedenis”, vertelt Froukje. ,,Je leest je in in de patiënt, dus waar komt iemand voor en wat is er belangrijk voor mij om te weten? Denk aan waar ik bijvoorbeeld het infuus en de bloeddrukband plaats, waar ik de stickers op het lichaam plak en met welke medicatie ik rekening moet houden. Maar ook of iemand een kunstgebit draagt, losse tanden heeft, of iemand nuchter is.”
Het sociale gedeelte aan haar functie is ook belangrijk. ,,Het is toch een spannend moment voor veel mensen, dus hoe ga je daar mee om? Het is bewonderenswaardig om te zien hoe mijn collega’s het aanpakken. Ze blijven altijd kalm, ook in drukke of lastige situaties. Want als wij niet rustig zijn, dan wordt de patiënt het ook niet. Op dit moment vind ik de gedachte om straks dit zelfstandig te doen nog spannend, maar ik word daar de komende tijd goed op ingewerkt en vanaf januari start ik daarbij met de opleiding om mij te specialiseren als recoveryverpleegkundige. Deze opleiding duurt ongeveer vijftien maanden.”
Niets is zonder reden
Wat Froukje opvalt aan het werken op de holding en de recovery, is dat niets zonder reden gebeurt. ,,Bijvoorbeeld het waterijsje wat elke patiënt na een operatie krijgt. Het helpt bijvoorbeeld tegen de misselijkheid en neemt de droge mond weg. Niets van wat de recoveryverpleegkundige doet is zonder reden en hoe meer je er van leert, hoe meer ik me verwonder over waar het menselijk lichaam allemaal toe in staat is. Heel bijzonder om dit van dichtbij mee te mogen maken in mijn dagelijkse werk.”
#MijnAntonius #Zorgdiemeebeweegt #AcuteZorg #Operatiecomplex