De zeventig gepasseerd, maar Jannie en Froukje weten van geen ophouden in de thuiszorg
De zeventig gepasseerd, maar Jannie en Froukje weten van geen ophouden in de thuiszorg. ‘Het voelt goed om wat te betekenen voor een ander’
Ze zien elkaar niet heel erg vaak. In de thuiszorg zijn Jannie en Froukje immers vaak zelfstandig aan het werk bij de cliënten. Maar als ze, zoals nu, eens samen aan tafel zitten, dan rollen de anekdotes over tafel. En dat is niet zo gek, want terwijl veel van hun leeftijdsgenoten uitgebreid genieten van hun pensioen zijn Jannie (71) en Froukje (75) nog altijd actief in de thuiszorg van Antonius. ,,Niet omdat het moet, maar omdat we het leuk vinden en nog steeds kunnen doen.”
De anekdotes variëren. Dan gaat het over cliënten waar ze graag komen, even later gaat het over de vernieuwingen in hun vak. ,,Weet je nog hoeveel weerstand er vroeger was toen we met smartphones gingen werken?”, merkt Froukje op. Jannie knikt. ,,Tegenwoordig is het de normaalste zaak van de wereld en kan niemand meer zonder. Ik vind het zelf ook ideaal”, zegt ze, terwijl ze haar telefoonscherm laat zien. ,,Kijk, hier is mijn cliëntenlijst van vanochtend. Als ik dan de naam van de cliënt indruk, krijg ik alle informatie te zien die ik nodig heb in het cliëntendossier. Dat is toch geweldig?”
Zorghart
Maar wat drijft deze twee vrouwen, die de zeventig al gepasseerd zijn, om zich te blijven inzetten voor andere mensen? Al dertig (Froukje) en veertig (Jannie) jaar zijn ze werkzaam voor Antonius (voorheen Thuiszorg Zuidwest Friesland) en ze weten nog van geen ophouden. Een gesprek met het tweetal levert meerdere mooie inzichten op. ,,Ten eerste zit het zorgen voor een ander in ons hart”, vertelt Froukje. ,,Het voelt goed om wat te doen voor een ander. In eerste instantie voor onze cliënten, maar natuurlijk ook voor onze collega’s. Als we nodig zijn, dan staan we klaar. We hebben er gewoon heel veel plezier in en de thuiszorg is en blijft een onderdeel van ons leven.”
,,Maar”, vult Jannie aan. ,,Ik ben van mening dat het werken mij ook fit houdt, zowel fysiek als mentaal gezien. Ik ben ook niet het type dat niets kan doen. Ik moet wat om handen hebben.”
Zelf trappen
De dames zien van dichtbij hoe belangrijk het is om in beweging te blijven en om bezig te zijn. ,,Ik voel me nooit beter dan op het moment dat ik lekker bezig ben”, zegt Froukje. Ik blijf er fitter door, scherper en daardoor ben je thuis ook vaker even bezig. Naast mijn werk mag doe ik nog vrijwilligerswerk bij Dorcas, de Voedselbank en de Zonnebloem. Ik mag graag tennissen en fietsen. In de zomer ben ik zes weken op vakantie geweest naar Zweden. Met de fiets heen én terug. En geen elektrische fiets, hoor. Gewoon nog eentje die je zelf vooruit moet trappen.”
Ook Jannie is buiten haar werkzaamheden om graag bezig. Ook zij doet vrijwilligerswerk (samen met Froukje gaat ze al jaren mee op de Zonnebloemboot) en sport actief. ,,Ik loop graag hard en ben nu in training voor de Berenloop op Terschelling.” Froukje lacht. ,,Heb je gehoord hoe laat ze ’s ochtends van bed gaan voordat ze aan haar dienst begint? Vijf uur! En wat doe je dan ook alweer?”, vraagt ze. Jannie lacht. ,,Yoga! Heerlijk om zo aan mijn dag te beginnen, voordat ik langs de cliënten ga. Op een dag dat ik niet hoef te werken, ga ik niet zo vroeg van bed, hoor. Maar ik moet mijn oefeningen ’s ochtends wel doen. Muziekje erbij, heerlijk. En na een bakje Brinta begint mijn dag.”
Mensenkennis
Aan stoppen denken Jannie en Froukje nog niet. Op basis van een nul-urencontract worden ze ingezet in hun eigen team: Sneek Noorderhoek. ,,In een heel erg leuk team met een goede wijkverpleegkundige”, wil het tweetal benadrukken. De mensenkennis die ze hebben opgedaan in hun leven, helpt ze nog iedere dag. Froukje: ,,Iedereen is anders, maar je neemt jezelf altijd mee naar de cliënt. Jannie is anders dan ik, terwijl ik weer anders ben dan een collega. Maar samen zijn we wel een team met een zelfde doel: de best mogelijk zorg leveren aan onze cliënten. En dan maakt het niet uit hoe jong of oud je bent.”