‘Je weet nooit wat de dag brengt’ - Francisca Rurenga

Dynamisch en onvoorspelbaar. Zo omschrijft Francisca Rurenga haar werk als IC-verpleegkundige in Antonius. ‘Je weet nooit wat de dag brengt, je moet voortdurend schakelen.’ Werken op de Intensive Care vereist een proactieve blik. ‘Onze patiënten zijn heel ziek en je moet dus voortdurend vooruitdenken om risico’s tijdig te kunnen signaleren.’

Op de IC vind je veel bewakings- en beademingsapparatuur. ‘Ja, dit is een heel technisch vak, maar je verpleegkundige visie is minstens zo belangrijk’, verzekert Francisca. ‘Soms lijkt een patiënt redelijk stabiel, maar is hij ondertussen ernstig ziek. Een goede klinische blik is essentieel.’

Francisca’s takenpakket is heel uitgebreid. Naast haar algemene zorgtaken houdt ze de situatie van de patiënt nauwlettend in de gaten. Verder geeft ze medicatie, legt infusen aan en brengt katheters in.’ De communicatie met beademde patiënten vereist enige creativiteit. ‘We stellen gesloten vragen en dan antwoordt de patiënt bijvoorbeeld door te knikken of nee te schudden. Soms maken we ook gebruik van een iPad met symbolen.’ Daarnaast zijn IC-verpleegkundigen het aanspreekpunt voor de familie van patiënten. ‘Ze mogen ons altijd bellen, we zijn hun steun en toeverlaat.’

De IC-verpleegkundigen van Antonius zijn ook actief buiten de Intensive Care. Ze nemen deel aan het reanimatieteam en geven op verzoek advies aan verpleegkundigen van verpleegafdelingen. Francisca is helemaal op haar plek in het IC-team. ‘We staan altijd voor elkaar klaar en de sfeer is heel gemoedelijk.’