Een warm ontvangst in het ziekenhuis dankzij Thijs Sijbranda

Thijs heeft altijd geweten dat hij ooit als vrijwilliger in het ziekenhuis wilde werken. ‘’Deze interesse komt vanuit mijn jeugd. Mijn moeder was vroeger wijkzuster en zij hielp altijd allerlei mensen om haar heen. Van haar heb ik meegekregen dat je iets voor je medemens kunt betekenen en dat dit ook iets heel kleins kan zijn. Ik miste in mijn vorige werk soms het contact met mensen, dus voor mij was het een logische vervolgstap’’, vertelt Thijs.

‘’Drie jaar geleden ben ik met pensioen gegaan en een maand later deed ik vrijwilligerswerk bij Antonius’’, vertelt Thijs. Thijs heeft hiervoor 36 jaar gewerkt bij De Heus Voeders (mengvoederbedrijf voor koeien en kippen) in Sneek als Elektromonteur en Storingsmonteur.

 

Thijs is in november 2019 bij Antonius gestart als entree vrijwilliger. ‘’Toen ik hier begon, kwam ik in een hele andere wereld terecht. Ik had geen idee wat er zich allemaal in het grote gebouw afspeelde en waar bijvoorbeeld alle poliklinieken zaten. Ik heb mij toen goed voorbereid en spiekbriefjes gemaakt waarop de routenummers stonden. Zo kon ik patiënten en bezoekers goed informeren. Ik heb zelf alle routes in het ziekenhuis afgelegd. Dan begon ik elke dienst iets eerder en liep ik een rondje door het ziekenhuis. Tegenwoordig schrijf ik nog steeds heel veel dingen op en bestudeer dit in mijn vrije tijd. Ik vind het namelijk belangrijk dat ik adequaat antwoord kan geven als mij een vraag wordt gesteld en ik vind ook dat als je hier werkt, je een grote verantwoordelijkheid hebt.’’

Momenteel werkt Thijs als gastheer in de Centrale Hal. Als gastheer ontvangt en begeleidt Thijs de patiënten en bezoekers. Het contact met de mensen vindt de vrijwilliger het mooiste wat er is. ‘’Ik ben vaak het eerste gezicht voor de mensen die binnenkomen. En het klinkt misschien heel simpel, maar het is zo belangrijk om de mensen even te begroeten. Sommige patiënten zijn gespannen of voelen zich onzeker. Dit kan ik mij heel goed voorstellen, want het gaat hier over hun eigen lichaam. Het is dan ook heel belangrijk dat je ze in hun waarde laat, want iedereen heeft zijn eigen problemen en achtergrond. De kunst is om mijzelf niet teveel op te dringen, maar vragenderwijs iemand te benaderen. Ik merk vaak aan de reacties van de patiënten en bezoekers dat ze het fijn vinden dat iemand ze even helpt. Zo had ik laatst mensen uit Ferwoude geholpen. Toen ze weggingen zeiden ze tegen mij: ‘’Als je een keer in Ferwoude bent, staat de koffie klaar.’’ Daar word je toch blij van! Of onlangs had ik een boer geholpen. Bij het weggaan zei hij tegen mij: ‘’Ast ris yn’e yn de buurt bist, kom dan mar efkes lâns foar een slokje.’’ Dat doet je echt goed hoor! Het is waardevol werk en het geeft mij heel veel voldoening.’’

Thijs helpt de patiënten en bezoekers met allerlei zaken: taxi bellen, ANWB bellen als iemand autopech heeft of mensen helpen met de parkeerautomaat. ‘’Ik vind dat ik het verplicht ben om iedereen goed te helpen. Sommige mensen komen vanaf de Waddeneilanden en doen heel veel moeite om hier te komen, dus dan is een ritje naar het ziekenhuis een hele tocht. Uit Oekraïne zie je beelden voor je van bruggen die zijn beschadigd of verwoest. Die betonnen delen van de brug liggen soms half in het water en dan heb je van die planken en dan zie je daar veel mensen helpen om ouderen over de planken te helpen. Dat is ook helpen, maar op een hele andere manier. Gelukkig leven wij hier in een comfortabel land waar alle voorzieningen zijn, maar mijn punt is dat het nog steeds zo belangrijk is om elkaar te helpen! Dat is zo belangrijk in het leven.’’

Binnen Antonius voelt Thijs zich op zijn gemak en heel erg gewaardeerd. ‘’Ik ben echt onderdeel van een mooi team en het is geweldig om zoveel leuke collega’s te hebben. En weet je wat ook mooi is? Ik weet niet alles, maar ik kan altijd een collega van bijv. de Receptie of Beveiliging iets vragen. Ik had bijvoorbeeld nog nooit van een NIPT-test gehoord en ook niet van een Cohortafdeling, maar ik kan dus met allerlei vragen ook bij mijn collega’s terecht. En zo leren wij weer van elkaar.’’

Thijs hoopt het vrijwilligerswerk nog lang te mogen blijven doen. ‘’Ik heb echt doel in mijn dagelijks leven. Uiteindelijk zijn wij maar een heel klein schakeltje in de zorg, maar we zijn wel het eerste gezicht van Antonius. En dit bevalt mij heel erg goed.’’